Homoseksualizm, jako druga najbardziej popularna orientacja płciowa na świecie od wielu lat nie jest już uznawany za chorobę. I choć skrajnie prawicowi politycy, oraz osoby wciąż za główny wyznacznik moralności uznające wartości chrześcijańskie twierdzą, że bycie homoseksualistą nie jest normalne, to z punktu widzenia medycyny homoseksualizm już wiele lat temu wykreślono z tzw. listy chorób.
Prawda jest taka, że orientacja seksualna, jaką jest homoseksualizm nie może być leczona. Owszem, wiele osób, które czuje w sobie popęd do płci tożsamej hamuje go w sobie i „zdusza” w zarodku, prowadząc często życie z osobą płci przeciwnej, to tak naprawdę w głębi duszy osoby te zawsze pozostaną homoseksualne. Można się tego wypierać, odrzucać, przeciwstawiać się własnemu ja – ale nie można zaprzeczyć, że homoseksualizm nie jest ani chorobą, ani widzimisię, czy fantazją. Jest sytuacją, która pojawia się w pewnym wieku w życiu wielu osób, i często – zaakceptowana, zostaje na zawsze.
Określenie siebie słowem „jestem gejem”, albo „jestem lesbijką” jest dla wielu nie do przeskoczenia. Stąd też moralne dylematy, strach przed odkryciem swojego ja w rodzinie i wśród przyjaciół. Dziś geje i lesbijki nie mają łatwego życia, ale to nie znaczy, że kiedyś to się nie zmieni. Bardzo często rodziny, które po latach dowiedziały się o orientacji swego dziecka akceptują ją, choć wydawało się, że nigdy tego nie zrobią. Tak czy inaczej: jeśli jesteś gejem, albo lesbijką, a ktoś wmawia Ci, ze to grzech i choroba psychiczna – nie daj się wpędzić w depresję. Homoseksualizm nie jest chorobą!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz